Bronnen
bij
Cultuurrelativisme
of –kritiek;
neo-conservatisme of progressief-links.
Najaar 2002
René Gabriëls, Op zoek naar samenhang; De
Helling, najaar 2002
Net als elders in West-Europa is in Nederland sprake van een
opmerkelijk samengaan van stromingen die elkaar eigenlijk uitsluiten: het
neoliberalisme en het populisme. Het is de verkeerde en gevaarlijke weg in de
zoektocht naar sociale samenhang. Het is tijd voor een nieuwe politiek die het
nationalisme overstijgt.
Lente 2003
Sadik Harchaoui, 'Stereotypen in het strafrecht', in De Helling, themanummer
'Het strafrecht', voorjaar 2003.
De rechtspraak zit vol
vooroordelen. Daardoor worden elementaire rechtsbeginselen geschonden ten
nadele van allochtonen. Multiculturalisering van het strafrecht moet niet gaan
over hoger of lager straffen van eerwraak en vrouwenbesnijdenis, maar over het
wegwerken van de stereotypering.
[Kort samenvattend:]
Hardachoui ziet stereotypie en onkunde heersen in het gehele justitiële
systeem, van onderzoek, via rapportage door deskundigen, tot en met de
rechtszaak en het oordeel toe, en daarna nog eens in de justitiële
instellingen. Als bron ziet hij het maatschappelijk onbehagen dat dan ten
onrechte geprojecteerd wordt op allochtonen en hun cultuur. Die cultuur wordt
als het ware mee-beoordeeld, maar niet goed gekend, begrepen en
gerespecteerd.
19 april 2003
Hoogstraten, Diederik van, De intellectuele peetvader van Bush; dVk
Als we het kwaad niet bestrijden, zal het overwinnen.
President Bush begrijpt dat tenminste, zegt de Amerikaanse denker Myron Magnet.
Zijn aanklacht tegen de jaren zestig is het favoriete boek van George Bush. Op
de Bijbel na.
[...]
The Dream and the Nightmare - The Sixties' Legacy to the Underclass,
1993.
[...] Veel van Magnets suggesties - zero tolerance en welfare to
work bijvoorbeeld - zijn nu beleid op lokaar niveau en in
Washington.
[...]
De opkomst van het morele en culturele relativisme waarin alles okay is
en niets objectief beter dan iets anders, was een leuke intellectuele
excercitie, schrijft Magnet. Maar zij holde ook de democratie van binnen
uit.
Het
transatlantisch bondgenootschap ligt, zeker na de oorlog in Irak, in duigen. Dat
is de schuld van de neoconservatieven die de politiek van president verzinnen,
wordt gezegd. Er is sprake van een reeks inschattingsfouten van Europa zelf,
meent H.J.A. Hofland.
Mei 2003
Heuts, Leon, De Amerikaanse koorts; Leo Strauss – verkeerd begrepen godfather
van het neoconservatisme; Filosofie Magazine
Waar komt de ideologie van de neoconservatieve
regering-Bush vandaan?
Een stamboomonderzoek stuit op de Duits-joodse filosoof Leo Strauss, die school
maakte aan de universiteit van Chicago. Maar de meester is verkeerd begrepen.
Zijn kritische diagnose van de moderniteit is verworden tot een koortsige
dadendrang de wereld te herscheppen.
‘In
de Verenigde Staten zorgt alleen al het noemen van de naam Leo Strauss voor
hevige politieke discussies. Dat komt doordat een aantal van zijn leerlingen –
die zich trots Straussianen noemen – is doorgedrongen tot de hoogste politieke
kringen in Washington.
Voor Straussianen als onderminister van defensie Paul Wolfowitz, rechter
Clarence Thomas, John Podhoretz van de New
York Post, William Kristol van de
Weekly Standard, en denkers als Allan Bloom, Francis Fukuyama en Robert
Kagan staat één ding centraal:
Om het Westen van de ondergang te redden, moet het relativisme bestreden worden.
Yoram Stein beschrijft de ideeën van de Duits-Joodse filosoof Leo Strauss die
voor de nazi’s naar Amerika vluchtte en die nu geldt als de godfather
van de Amerikaanse neoconservatieven.
‘Strauss ging op zoek naar iets dat als achterhaald werd beschouwd: de
waarheid.’
12 juni 2003
Kinsley, Michael, Kapitalisme en democratie: de tandem hapert; NRC
[...] De democratie
veronderstelt en koestert gelijkheid. Het kapitalisme veronderstelt niet
alleen ongelijkheid, maar vereist haar ook en brengt haar voort. Hoe
kan een samenleving tegelijk gebaseerd zijn op gelijkheid én op ongelijkheid?
[...]
De scheiding tussen beide berust ook op een stilzwijgende overeenkomst, een
niet-aanvalsverdrag tussen de politieke meerderheid van de democratie en de
rijke minderheid van het kapitalisme.
13 juni 2003
Chavannes, Mark, Bewijzen mooier gemaakt, niet vervalst; Joseph Biden over
ontbrekende wapens in Irak; NRC
[…] Joseph Biden ziet een conflict tussen
neoconservatieven en internationalisten. […]
Volgens Biden […] is veel van wat fout is gegaan met het Amerikaanse beleid
rond Irak en de rest van de wereld een gevolg van de onverzoenlijke
tegenstellingen tussen neoconservatieven en internationalisten binnen de
regering-Bush. […]
“Veel neoconservatieven wantrouwen alles en iedereen […]. Deze mensen
geloven dat in iedere situatie de ergste variant zal gebeuren. […] Het is een
geestesgesteldheid die alle andersdenkenden en meer internationaal denkenden
voor slappeling uitmaakt. Zij geloven in geen andere oplossing dan intimideren
en het gebruik van geweld.“
14 juni 2003
Ellian, Afshin, Rare broeders; NRC
De moderne democratie is een sprong van een door
een absolute god en traditie omgrensde cultuur naar een maatschappelijke toestand van openheid en kritiek. Het westers vermogen tot cultuurkritiek baarde
een democratische open samenleving, gebaseerd op vrijheid en gelijkheid. Moslims
hebben daarentegen moeite met de democratie en blijken niet in staat haar
cultuurkritiek te waarderen.
Moslimpolitici geloven in de democratie voor zover democratie de mogelijkheid
biedt om via de stemmachine de macht te veroveren. En als zij de macht in handen
krijgen, willen ze voorgoed hun eigen zedelijkheid en zekerheid invoeren. Deze
machthebbers dienen echter te beseffen dat de democratie een periodieke
machtswisseling en zedelijkheidswisseling, en dus onzekerheid inhoudt.
De cultuurkritiek is het probleem.
|
