Citaten uit

Ondraaglijke feminisering

Michael van Eekeren - Trouw, 11/10/08

Mensen die menen te mogen spreken namens de Nederlandse goudvissen horen niet thuis in de Tweede Kamer, vindt Michael van Eekeren. Hij ziet de Partij voor de Dieren als een teken dat de samenleving door en door is vervrouwelijkt.

[... ...]

De combinatie van het tienermeisjesachtige mededogen met zielige diertjes en het gedogen daarvan in de Tweede Kamer toont aan dat de feminisering een nieuwe variant heeft gekregen. Vrouwelijke kernwaarden als ’gevoel’, ’mededogen’ en ’idealisme’ zijn dominant geworden in de politiek-maatschappelijke werkelijkheid.

Natuurlijk zijn die feminiene waarden er altijd geweest. Maar tot de flowerpowerrevolutie van de jaren zestig domineerden in de buitenwereld mannelijke kernwaarden als ’verstand’ en ’realisme’. Die leidden tot competitie en ongelijkheid. Daardoor konden in de afgelopen eeuwen geniale denkers, wetenschappers, uitvinders en kunstenaars tot bloei komen – wat weer leidde tot de dominantie van de westerse cultuur.

In de rauwe praktijk van het organiseren van de buitenwereld heb je nu eenmaal niet zoveel aan het idee hoe de wereld er idealiter zou moeten uitzien.

[...]

’Gevoel’ en ’idealisme’ leiden tot slecht leiderschap, tot een afname van het vermogen om prioriteiten te stellen en keuzes te maken, om problemen te analyseren en op te lossen. Onderhuidse chaos, bestuurlijke verlamming en maatschappelijke stilstand zijn het resultaat als gevoel en idealisme domineren.

[...]

De oriëntatie op ’zwak en zielig’ is in de organisatie van de grotemensenwereld onwerkbaar.

[... ...]

Als er één zielig geval is opgelost, dan duikt er altijd meteen weer een nieuw zielig geval op, zoals de opkomst van de Partij voor de Dieren aantoont.

[... ...]

Zwak en zielig zijn emotionele categorieën met een open einde. Daarom zijn ze ongeschikt voor de organisatie van de buitenwereld. Ze kennen geen rationeel gefundeerde langetermijnvisie, geen stappenplan met meetbare tussendoelen en dus ook geen sluitende begroting.

[...]

Misschien nog wel verlammender dan de oriëntatie op mededogen is de oriëntatie op ’gelijkheid’ tussen man en vrouw. Ook die is onverzadigbaar en dus onwerkbaar.

[... ...]

Feministen zeggen: we zullen niet rusten tot man en vrouw gelijk zijn. En ze blijven dit volhouden, ondanks het toenemende wetenschappelijke bewijs van de evolutionaire, hormonale, psychologische én neurologische verschillen tussen man en vrouw.

’Gelijkheid’ is een typisch vrouwelijk, idealistisch, irrationeel streven. In een gefeminiseerde samenleving zal niemand ooit tevreden zijn.

[...]

In onze gefeminiseerde samenleving wordt de man voortdurend ontmoedigd om datgene te doen waarin hij goed is: (daad)kracht tonen, eigen verantwoordelijkheid nemen, leiderschap laten zien in crisissituaties, de competitie aangaan, rationeel en realistisch handelen, kwantificeerbare doelen nastreven, grenzen stellen, keuzes maken.

Al deze typisch mannelijke eigenschappen, die noodzakelijk zijn om de buitenwereld te organiseren, staan op dit moment in een kwade reuk.

[...]

Het is hoog tijd dat we de idealistische, maar onvruchtbare logica van de gelijkheid vervangen door de realistische én vruchtbare dialectiek van het verschil.

[... ...]

De opinie- en beleidsbepalers van de sekseneutrale samenleving zijn volstrekt onmachtig om deze wederzijdse afhankelijkheid tussen idealisme en realisme in de praktijk te erkennen, terwijl de kiezer zich hier allang bij heeft neergelegd.

Er is kwaliteit en leiderschap nodig om het linkse idealisme te vertalen naar deze tijd.
[...]
Wouter Bos [...] is daartoe – ondanks zijn ferme optreden in de huidige kredietcrisis – niet in staat gebleken. Hij is te gefeminiseerd om de Derde Weg, die nota bene al bestaat en ooit zelfs door partijgenoot Wim Kok begonnen is, op politiek-bestuurlijk niveau vorm te geven.

[...]

Het probleem is niet dat onze cultuur een oriëntatie op gelijkheid en mededogen kent – nogmaals, die hebben we altijd gehad. Het probleem is dat die oriëntatie in de buitenwereld dominant is geworden. Het irrationele, tegenstrijdige en onverzadigbare vrouwelijke mededogen wordt op bestuurlijk niveau niet meer getemperd door wijze, rationele, en realistische leiders [...].

[... ... ... ...]