Voorwoord

De tekst hieronder is kennelijk een staaltje Israëlische propaganda. Onze gast-auteur Ali geeft zijn commentaar daarop in beelden. Hij plaatst een Israëlische vlag bij elke zin. De vertaling is verzorgd door Tegenwicht. Daarna volgt nog een slotwoord van Tegenwicht zelf. 

Gast-auteur

Als wij allemaal de terroristen die de wereld tot last zijn doden, 
dan helpen wij indirect mee aan de vrede.

Geef de moslim terroristen geen enkele kans.

Die vuile moslim terroristen ...

Om ook u ellende te besparen ...

... betalen we allemaal voor onze overwinning. 

Op de best denkbare manier ...

... bestrijd u hen die de wereldorde verstoren, ...

... die vuile moslims ...

Dit kost nauwelijks moeite. 
Als wij meedoen door wat geld te geven ... 

... leveren wij de best gerechtvaardigde bijdrage ...

... aan onze tanks, geweren ...

... en soldaten. 

Dat wij samen met onze vrouwen en kinderen ...

onze bijdrage geven is ook een plicht ...

... iets dat noodzakelijk ...

... gedaan moet worden. 

Laten wij, door steeds iets van steun te geven, 
die paar overgebleven moslimhonden-terroristen opruimen. 

Door ons van wapens te voorzien helpt u mee aan ons succes: 
nu een klinkende overwinning te behalen. 
U kunt verzekerd zijn van veel dank van Israël.

Slotwoord

Door Tegenwicht

Opvallend in de bovenstaande tekst is dat de inwoners van Gaza hier niet als staatsburgers, als buren, worden benoemd, maar genoemd worden naar hun godsdienst: "... moslims". Wat deze bewoners doen komt echter nauwelijks uit godsdienstige motieven voort, eerder uit sociaal-economische en politieke motieven. Ze reageren op een noodsituatie die mede door Israël is geschapen door de grenzen vrijwel dicht te houden. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. De lanceerders van de qasam raketten hebben nog een motief: het is een van de weinige goed betaalde banen in heel Gaza. 

Een belangrijk motief is ook trots en eer, een van de kernbegrippen uit hun cultuur, in dit geval vooral vernedring, ook zo'n kernbegrip daar.  Zij geven nooit op en verklaren zich nooit als de verliezer. En pas als een van de strijdende partijen zijn verlies toegeeft, kan een oorlog beëindigd zijn. De oorlog is dus niet te winnen. 

De tekst hierboven suggereert ook dat 'er even oorlog nodig is om vrede te bereiken'. Dit komt overeen met wat Gabriëla  Shalev, ambassadeur van Israël bij de VN, in de veiligheidsraad gezegd heeft: "Militaire confrontatie is geen obstakel voor vrede. Het is er een voorwaarde voor".  Si vis pacem, para bellum. Ja, als een van de twee de strijd opgeeft, maar juist dit is hier niet te verwachten. 

Het tegendeel gebeurt: de bevolking van Gaza staat eens te meer achter Hamas en die van de Westelijke Jordaanoever in toenemende mate. De raketbeschietingen stopten niet, maar gingen verhevigd door, nu ook vanuit Libanon. 

Als je echt vrede met je buren wilt, dan zorg je voor een goede verstandhouding waarin je elkaars behoeften, bijvoorbeeld die aan water, erkent en de macht evenwichtig deelt, in dit geval het daar zo kostbare water. Maar dit zien we niet gebeuren. Beide partijen zijn verwikkeld in een eindeloze spiraal van geweld en tegengeweld, van wraak en wederwraak, waar ze zich geen van beiden uit los kunnen maken. 

Irritant is dat de strijdende partijen, maar ook de toekijkende wereld zo met twee maten meet. Als Gaza geen raketten op Israël af mag vuren, dan mag Israël ook geen raketten op Gaza afvuren. Als Gaza Israël niet mag binnenvallen, dan mag Israël ook Gaza niet binnen vallen. Er is geen staat ter wereld die zoveel VN Resoluties naast zich heeft neergelegd. Toch werd, volgens premier Balkenende, Irak juist hierom binnengevallen, maar wordt Israël door dezelfde premier het recht op 'zelfverdediging' toegezegd. 

Goed, zelfverdediging mag, maar ook zo dat alle proporties zoek zijn? De verhoudingen tussen de aantallen dodelijke slachtoffers zeggen hier wel iets over. Ze lopen bijna gelijk op in een verhouding van 1 : 100. Wie pleegt hier nu eigenlijk 'terreur'? Wat is 'terreur' dan eigenlijk precies? 

Gelukkig erkennen de meeste staten dat het geweld hier verre van proportioneel is en dat Israël dus ingetoomd moet worden. Maar daar liggen de VS dan weer dwars door VN besluiten met een veto tegen te houden. Het is om dol van te worden. 

Gelukkig zijn er ook staten die de diplomatie op gang gebracht hebben, die bemiddelen en die naar een oplossing zoeken: Frankrijk (namens de EU), Egypte, Turkije en misschien ook Syrië - en nu ook een heel klein beetje ook Nederland in de person van de minister van buitenlandse zaken Verhagen. Diplomatie in de richting van een langdurig bestand is hier de enige werkzame methode en hier heeft juist Europa een taak. 

Tegenwicht schreef eerder weblogs over dit conflict: 

En het essay, met gastschrijver: 

Lees meer ... 

Even gebruikelijk is hier het bieden van enige achtergrondliteratuur ter verdieping. In dit geval een recent stuk van dezelfde gastschrijver als die van het bovengenoemde essay: 

Dit stuk betoogt dat niet religie maar woede over vernedering de basis vormt van 'terreur' - wat hierboven ook gezegd is. Het stuk gaat verder en betoogt een vorm van zelfbezinning over de eigen schaduwkant en eventuele projectie daarvan. 

" ... leerde ik dat ieder mens schaduwen heeft, inclusief die van geweld. De kwestie vooral is hoe ermee om te gaan. Ze ontkennen werkt niet. Je verdringt ze en projecteert ze dan op een ander. Terreur maakt dat 'onbewuste' geweld in ons los, waarvoor we vervolgens een zondebok zoeken. Voor velen is dat dan de islam." 

"... zo leidt het verdringen van eigen schaduwen alleen maar tot oorlog. Ze
bestrijden werkt ook niet. Wat helpt is erkennen dat ze er zijn en ze enige
aandacht geven, om te voorkomen dat je ze gaat uitleven. Erkenning van je
schaduwen is al een proces van heling, aldus Carl Gustav Jung. Je eigen
schaduwen zichtbaar maken voor jezelf maakt je ook milder ten aanzien van de schaduwen van anderen." 

"De bekende Amerikaanse Jessica Stern stuitte in haar onderzoek naar terreur bij christelijke, joodse en islamitische fundamentalisten op woede en wraak als antwoord op vernedering. 
[... D]e diepere grond is vernedering en wel meestal van politieke aard, bijvoorbeeld als gevolg van een collectief trauma in een volk. Trauma's raken de ziel van een natie, waardoor men elkaar kan opjutten tot haat en wraakuitoefening jegens een ander volk of groep." 

"Het enige antwoord op terreur is werken aan een adequate preventie,
waaronder ook eerlijker delen. Voorts het toegepaste geweld veroordelen, het hoofd koel houden en vooral van westerse kant niet gaan kiezen voor de 'olie op het vuur'-strategie. Met andere woorden niet een analoge militaristische weg opgaan, al was het maar alleen om te voorkomen dat we zo de geweldspiraal versterken, kortom de terreurgroepen nog fanatieker of strijdbaarder maken dan ze al zijn."

Wat kun je doen?

Dit is de gebruikelijke slotvraag van een Tegenwicht tekst: wat kun je nu doen aan het probleem als je geen politicus, president, premier of generaal bent, maar gewoon burger?