Kinderen en seks anno nu

 
Tegenwicht weblog # 151, 28 april 2012

Onlangs stond er in de krant (Trouw 31-3-12) een heel artikel met als kop: 

Seks voor een breezertje?

Gelijk paniek in de tent, alle pedagogen en seksuologen in de weer. Journalisten die er bovenop springen om hun tijdschriften en kranten aantrekkelijk te maken. Schrijfvoer te over! En ik doe er vrolijk aan mee… 

De tendens van al die gogen is dat het allemaal niet kan en niet mag. Het is schadelijk voor de ontluikende seksuele ontwikkeling van het kind. En de pubers zouden daardoor een verkeerde kijk op seksualiteit krijgen: 'Seks kun je kopen en tot je nemen wanneer je dat wilt'. Zo’n beeld is natuurlijk verkeerd en moet bestreden worden. Seksueel wangedrag moet streng worden aangepakt. Jonge plegers zijn wellicht daders voor het leven, dus nu alvast behandelen. 

Was het vroeger zo anders? 

Waren wij zulke brave kinderen? Deden we niet aan seks? Mijn jeugd was in ieder geval niet zo puur en rein. Mijn ouders hadden dat ook best in de gaten. Dat gaf hen meteen een aanleiding om het er eens over te hebben. Seksuele voorlichting, er open over praten. Gelijk ook grenzen bespreken, maar ook dat die gevoelens normaal zijn. 

Ik lees vandaag de dag vooral paniek

De jongeren zelf snappen het niet, die doen het af met 'onzinlijstjes'. Je moet ze niet zo serieus nemen! Jongens van tien experimenteren, dat is gezond. En gaan ze te ver, bijvoorbeeld door er eentje te dwingen, dan spreek je ze daar op aan. Koppel dat meteen aan gezonde voorlichting. 

De ophef die je nu vaak ziet vanwege onze gespecialiseerde gogen, speciale politie-verhoor-technieken, het optreden van school en briefwisselingen maakt meer kapot dan ons lief is. 
Seks wordt zo gecriminaliseerd en getraumatiseerd. Een incident, hoe vervelend ook, wordt uit proporties gehaald.

Jongetjes van tien verdienen geen uitsluiting van school, intensieve politieverhoren en media-hypes. Houd het bij een stevig vermanend gesprek en kom erop terug met positieve seksuele voorlichting. En daarmee de kous af. 

Breezer-meisjes en banga-lijsten - alsof alle meisjes van vijftien daar aan meedoen of op die lijsten staan vermeld. Zoveel publiciteit heeft het gekregen. 

Zoom niet in op de seksuele handeling, maar kijk naar het totaalplaatje. Waarom zou een meisje voor seks laten betalen? Wat zit daarachter? Pak die problemen aan en probeer ze te helpen. 

Kinderen en seks anno nu? Ach, er is niets nieuws onder de zon. 

"Verkrachten"

Er heeft blijkens het politie-onderzoek, geen verkrachting plaats gevonden. Toch gebruikt een kind als eerste dit woord en neemt iedereen het over. Ik denk dat het kind in dit geval de betekenis van het woord verkrachten helemaal niet kende en het als synoniem voor 'seks' beschouwde en gebruikte. 

Ik vrees dat hier de ouders gefaald hebben in hun ondervraging van hun kind - en in de voorlichting die daaraan gekoppeld had kunnen worden. Pas bij politie-verhoor, kennelijk deskundiger verricht, komt de ware aard van het spel naar boven. Heel uitdrukkelijk heeft hier ook de school gefaald door niet uit te leggen wat dit woord wel en niet betekent.

Paniek in de States

In een dorp in de VS werd ontdekt dat jonge kinderen sekspelletjes met elkaar hadden gespeeld. De grote vraag was nu: 'Wie is dader? Wie is slachtoffertje?' Immers, de eerste moet naar de politie en naar een streng instituut voor heropvoeding, de tweede mag naar een vriendelijke psychologe ter verwerking van het veronderstelde trauma.

Men kwam er niet uit: dezelfde kinderen bleken zowel dader als slachtoffertje te zijn. Hoe moest dat nu?

Dit weet men in de VS wel: er zijn daar al daders van vijf, zes, acht jaar jong ... die als zodanig ook behandeld worden. 

... dat we hier niet willen hebben. Dan zullen we correct over dit soort kwesties moeten (gaan) denken. 

Met kromme termen kun je niet recht denken

De paniek ontstaat 

[*] "Ga niet seksualiseren wat niet als zodanig [**]bedoeld en beleefd is." - Voorzichtige verkenningen van de grens tussen gewenste en ongewenste intimiteit, door dr Frans E.J. Gieles; Samenvatting van een voordracht voor de Vlaamse Vereniging van Orthopedagogen, Gent, 24 november 1995; In: tOKK, Tijdschrift voor Orthopedagogiek, Kinderpsychiatrie en Klinische Kinderpsychologie, 22-3, September 1997
[**] Als seks in de volwassen zin van het woord. 

Het dader-slachtoffer model

Dit model is overheersend geworden bij het denken over seksualiteit. Het model komt vanuit het feminisme, in het bijzonder van vrouwen die inderdaad en echt tegen hun wil verkracht zijn. In die gevallen is het model correct. 

Maar dit model past niet bij dit kinderspel, net zo min als bij de meer normale seksuele verhoudingen waarbij men intimiteit in samenzijn met elkaar wenst en beleeft. Dan is er geen dader en geen slachtoffer, er is een stel dat samen iets goeds beleeft. Propt men kinderspel in dit model, dan krijg je de paniek die hierboven beschreven is. Op dit punt hebben seksuologen, psychologen en zo meer de verantwoordelijkheid om het juiste model te kiezen om hierover te denken en hierbij te handelen. 

Go Dutch!

'Doe het op z'n Nederlands!' Nederland heeft nog altijd een voorsprong, vooral op de Engels-sprekende landen, waar het gaat om tijdige seksuele voorlichting, dus van jongs af aan. In de Angelsaksische cultuur is dit vrijwel onmogelijk.

Dezelfde voorsprong hebben wij waar het gaat om het contact en het vertrouwen tussen ouders en hun kinderen. Hier is het ook voor tieners mogelijk om ervaringen, contacten, vriendschappen, verkering, 'gaan met', te vertellen en te bespreken. 

Nederlandse kinderen behoren tot de gelukkigste ter wereld, onder andere hierdoor, terwijl juist de Angelsaksische landen als de VS en het UK hierop het laagste scoren.

Nu ja ... zouden moeten omgaan. We hebben aan 'Oude Pekela' gezien wat er kan gebeuren als er een paar kinderen 'seksje spelen' - want veel meer kan daar niet in het echt gebeurd zijn.