De Islamitische Staat - Deel 4

Vrouwen en kinderen in de IS

Tegenwicht Opiniestuk # 69

28 april 2016

"Al Dawlah Al Islamiyah"  →
"De Islamitische Staat"   

Vrouwen in een mannenmaatschappij

De Islamitische 'Staat' is een mannenmaatschappij, maar deze kan niet (voort)bestaan zonder vrouwen en kinderen. Deze worden dan ook met propagandafilmpjes aangetrokken. Jonge vrouwen worden expliciet geworven door andere vrouwen met behulp van filmpjes en retoriek die een utopie van avontuur, zusterschap, religie en identiteit aanbieden.

Er migreren dus vrouwen en kinderen heen, 

Weinig vrouwen worden ingezet als strijdster (dus: geen martelaar, dus geen paradijs!) hoewel hier wel een speciaal motief toe is, wat door de Koerden wel benut wordt. Als de vijand door een man wordt gedood, gaat hij direct naar het paradijs; dit gebeurt niet als hij door een vrouw wordt gedood. 

De vrouw heeft wel een heel speciale positie in deze wereld. Er wonen naar schatting ongeveer ongeveer 550 westerse vrouwen, waarvan zeventig Nederlandse vrouwen in de IS. Zij zijn geëmigreerd naar het kalifaat, wat volgens (sommigen in) de islam verplicht is: hijrah fardh.

De belangrijkste bron voor het onderstaande is

De vrouwen

Vrouwen in een park

In deze mannensamenleving is de vrouw niet zozeer een individu, als wel 'echtgenote van' en/of 'moeder van'. Het is ook een cultuur van schaamte, schande en roddel, met een zwaar taboe op seksualiteit, die dan ook niet zichtbaar en niet bespreekbaar is, maar die in het verborgene veelvuldig beoefend wordt. 

Seks is hierdoor dan zowel extra aantrekkelijk, maar vaak ook extra 'onhandig', dus frustrerend, want het wordt niet geleerd en jongens en meisjes worden geheel gescheiden gehouden. De meestal nog jonge strijders, die al uit een veelvoud van conservatieve culturen - dus talen - komen, hebben geen meisjes gekend.
Intussen is de viagra-pil "bijna niet aan te slepen" en "geldt de regio als de grootste afnemer van porno ter wereld" (Neurink blz 15).

Wat mag er?

In de islam is seks voor het huwelijk niet geoorloofd. Eenmaal gehuwd, dan mag het wel, mits 'netjes', maar ook als de vrouw niet wil. 

"Uw vrouwen zijn dan [als een] akker voor u; zo komt dan tot uw akker als gij wilt, maar doet iets daaraan voorafgaan voor uzelven" 
(Qur'an 2: 223; met het laatste is vermoedelijk een gebed bedoeld) 

- een fraaie formulering in een cultuur waarin seks als zodanig niet benoemd wordt, maar waarin iedereen begrijpt wat er bedoeld wordt. Een tweede vrouw is mogelijk: "vrouwen" is meervoud.

Met slavinnen, beschouwd als "oorlogsbuit", mag veel meer, wat dan ook gebeurt. Ook prostitutie is geoorloofd, mits netjes en redelijk betaald. Wat kost dit? Een meisje van dertien jaar kost 300 tot 400 $ per nacht (Neurink blz 28).

Sura (hoofdstuk) 4 van de Qur'an bevat huwelijksvoorschriften. Daarin wordt incest verboden (4: 22-23). Ook is seks verboden met 

"de in eerbaarheid welbewaarde vrouwen [lees: gehuwde vrouwen], tenzij wat uw rechterhanden bezitten [lees: slavinnen]" (4: 24). 

In hetzelfde vers wordt prostitutie geoorloofd verklaard: 

"Maar diegenen van hen van wie gij gebruiksgenot vraagt, geeft haar loon als vastgezet bedrag. Er is geen vergrijp voor u in datgene wat gij met wederzijds goedvinden bepaalt, na het vastgezette bedrag."

In Sura 23 gaat het over "De gelovigen" (en dus ook over de ongelovigen). 

De tekst belooft dat het "zal welgaan" met de gelovigen "die hun schaamstreek kuis bewaren, behalve bij hun echtgenotes of slavinnen waarover zij beschikken". Als mannen seks hebben met hun vrouwen en slavinnen, "dan valt hun niets te verwijten". Maar: "Zij die meer dan dat begeren, zij zijn het die overtreden" (23: 5-7).

Slavernij

De Profeet Mohammed wordt in de verschillende biografieën wel als in principe vrouw-vriendelijk beschreven, maar hij had te maken de toen bestaande normen en traditie en met stam- en clanhoofden die dit beslist niet waren. Er volgen dus compromissen. Hetzelfde geldt voor de slavernij. 

De Qur'an pleit in 24: 32-33 voor het geven van een vrijbrief, de kitaab, aan "de deugdzamen van uw slaven en slavinnen", verderop beschreven als "wat uw rechterhanden bezitten". 
Met zo'n vrijbrief werd schuld kwijtgescholden en een bedrag meegegeven om te kunnen huwen - "vrijbrief" dus in de andere betekenis van het woord. Lees voor "huwen" dan: "uithuwelijken". 
De passage 24: 33 zegt dat dienstmaagden niet tot "hoererij" gedwongen mogen worden en dat God, als dit toch gebeurt, de dames zal vergeven.

Minder prettig voor de dames is dat ook vrouwen worden gezien als "oorlogsbuit", dus als bezit - lees dus: slavin. Van die buit (Sura 8 gaat hier deels over) moet een vijfde aan de Profeet worden gegeven, die geacht wordt deze uit te delen aan de armen (Qur'an 3: 161), wat hij volgens de verschillende biografieën ook deed - de IS leiding denkt hier toch anders over. De rest ging naar de strijders zelf.

Een bekende 'bruid' was de 26-jarige Kayla Mueller, VS-hulpverleenster, die de bruid van kalief Al-Baghdadi werd: een 'pronkstuk voor de kalief! Na achttien maanden gevangenschap kwam zij om het leven bij een bombardement. Haar bewaakster Nisreen Assad Ibrahim Bahar, nog maar 25 jaar en al weduwe van een IS-strijder, zit intussen gevangen in Irak. Zij stond toe dat Kayla herhaaldelijk verkracht werd door 'de heilige kalief'. Haar collega's-'bruiden' waren jongere meisjes. De IS-leiding heeft haar eigen bordelen.

Volgens de ideologie van de IS mag de man een meisje van zes jaar huwen en mag seksualiteit vanaf het negende jaar "als zij geschikt is voor gemeenschap", aldus een vertaalde instructie (fatwa nummer 64 dd 29 januari 2015) van de IS. Want: dit deed de Profeet ook met Aisha, dus is het goed. Volgens de salafistische leer, en dus de IS, is seks onder deze voorwaarden geoorloofd, ja zelfs ibadah, 'een vorm van eredienst aan God'.

Andere buitgemaakte edicten of fatwa's zeggen

Over "eer" gesproken, dit is een cruciaal begrip in de Arabische cultuur. Lees het als: "de eer van de familie/clan/stam, dus van de man". Die eer hangt af van de kuisheid van de vrouw.

Intussen moet de vrouw wel thuis blijven, tenzij zij - heel pragmatisch - arts of onderwijzeres is en vrouwen en meisjes kan behandelen en onderwijzen, of, markant genoeg, dichteres is. Dichters spelen een grote rol in de Arabische cultuur. De gedichten moeten dan uiteraard wel Allah, de Profeet, de kalief en de strijders bezingen. De andere vrouwen mogen alleen onder geleide naar buiten.

Vrouwen in een kooi. Zij dienen als 'menselijk schild' in de strijd. 

De Yezidi's

Dit is - of nu eerder: was - een volk in het Iraakse Koerdistan met een ietwat van de islam afwijkend geloof, namelijk dat in Yezdan, het goede opperwezen, maar wel met een tegenspeler, Satan ofwel de Duivel. Dit idee stamt van het Zaorastisme, van oudsher t/m heden een godsdienst in Perzie. Het Goede moet en zal dan het Kwaad overwinnen. De IS maakt er "duivelaanbidders" van, "dus ongelovigen", die "dus" dood moeten. In praktijk worden mannen en jongens gedood, maar vrouwen en meisjes meegevoerd als slavinnen. Tezamen overkwam dit een 6.000 mensen, onder wie 2.000 vrouwen en kinderen.

Deze vrouwen voorzien namelijk in een behoefte in het kalifaat. Zij worden onderzocht op hun maagdelijkheid en dan getoond op een markt, gekocht, met winst doorverkocht, verkracht en weer doorverkocht. Heel soms worden ze gekocht om ze vrij te kopen, inmiddels dan wel voor een paar duizend euro. Hoe jonger hoe duurder.
Zelden komen ze vrij door vrijkoop of ontsnapping, maar ze komen dan terug in een leeg dorp met ernaast een massagraf - en met schande.

Vrouw tegen vrouw

Een slavin in huis betekent 'concurrentie' voor de eerste echtgenote van de man. Zo'n slavin is 'een speeltje' voor de man met wie hij meer gevarieerde seks mag hebben. Beide dames moeten het dan wel met elkaar uit zien te houden in één huis, wat forse conflicten kan opleveren. 'Uiteraard' heeft de slavin minder rechten en helemaal geen vrijheid, maar geen van beide dames kan tegen de macht van de man op.

Vrouwen worden ingezet tegen andere vrouwen, bijvoorbeeld als bewaakster van een bordeel of een soort doorgangshuis, waar geïmmigreerde vrouwen verblijven tot zij gekoppeld zijn aan een man, de zogeheten "zusterhuizen" (makkar). Er is ook een speciale vrouwelijke politiebrigade, de Al-Khansa-brigade. Zij controleren of de vrouw wel islamitisch genoeg gekleed is; zij delen ook stokslagen uit als dit niet het geval is - of na een poging te ontsnappen. Deze vrouwen zijn wreed, ze kopiëren de mannen van de Hisba, de mannelijke zedenpolitie; ze kennen niet anders.

Een geheel andere rol hebben vrouwen die zich inzetten om materiaal of informatie de IS uit te smokkelen. Zij maken stiekem videobeelden van de import van alcohol, tabak en andere en drugs voor de strijders. Deze drugs worden door de strijders ook gebruikt om vrouwen te drogeren. Deze vrouwen maken gebruik van het feit dat smokkelen onder de verplichte kleding niet zo moeilijk is en dat vrouwen minder gecontroleerd worden dan mannen.

"IS heeft alle persoonlijke vrijheden ontnomen. De beweging controleert hoe inwoners zich kleden, hoe ze moeten lopen, waarover ze kunnen praten. Een vrouw doet er gemiddeld een uur over om zich ze te kleden dat ze veilig over straat kan zonder gestraft te worden."

Moedige vrouwen in een moeilijke situatie in de ooit wat vrijere steden Raqqa en Mosul: 

De plichten van de vrouw

Om hun huis moet eigenlijk een muur gebouwd worden om mannelijke blikken te weren. Binnenshuis mogen geen voorbehoedsmiddelen aanwezig zijn en mag niet naar andere radiostations dan dat van de IS geluisterd worden. Ook roken en mobiel verkeer zijn verboden. Vrouwen die zich ooit verkiesbaar hebben opgesteld, wat bij de Koerden en in Irak kon, worden geëxecuteerd. Er komen steeds meer regels bij. De keizersnede is verboden, zich wenden tot een mannelijke arts al evenzeer. Protest is uitgesloten, werken vrijwel ook. Ook rouwen bij een graf is verboden; dit zou "afgodendienst" zijn.

Alleen de strijders en de leiding heeft vrijheden, of houden zich simpelweg niet aan de ge- en verboden, zoals roken.

Na de IS

Veel vrouwen plegen zelfmoord, naar schatting 150 Yezidi-meisjes. Zij komen de IS niet meer levend uit. Wel weten er vrouwen te ontsnappen of worden er vrouwen vrijgekocht, volgens de Koerdische overheid van de provincie Sinjar intussen 836 vrouwen. Anderen weten naar Turkije te ontsnappen.

Deze vrouwen zijn zwaar getraumatiseerd en komen vaak genoeg in de volgende traumatiserende omgeving terecht; in Turkije als vluchteling, in de Yezidi-gebieden in een leeg dorp met massagraf, in een weggebombardeerd dorp, of in een gemeenschap die hen in eerste instantie afwijst omdat zij hun eer (maagdelijkheid) verloren hebben. Van de ene stress komen zij in de volgende terecht, met alle cortisol (het stress-hormoon) van dien dat op hun lichaam inwerkt.

Dit begint vaak met een soort shock of 'bevriezing', een fase van ontkenning en willen vergeten, met verhullend taalgebruik maar ook schaamte. De angsten vinden echter hun weg in slapeloosheid en in lichamelijke klachten. Hun zelfrespect en hun identiteit is al kapot. Ze dragen een masker. Achter hun rug om praten en roddelen de mensen, weten ze. 

Slechts soms lukt het, met behulp van westerse hulpverleensters, om de gemeenschap te bewegen tot vergeving, herstel van respect en zelfs tot her-acceptatie als huwelijkspartner. Dit gebeurt dan na een soort reinigingsritueel. Dit is van grote waarde omdat de Yezidi-gemeenschap erg gesloten is. Men kent er maar één geloof en huwt niet buiten die gemeenschap.

Psychische hulp zoeken is taboe in deze cultuur. Een psychiater, als die er al is, laat staan een vrouwelijke psychiater, is "een gekkendokter".  

De kinderen in de IS

Hierboven was al vaak sprake van "vrouwen en kinderen". Kijken we nu nog eens apart naar de kinderen, die veelal al jong gescheiden leven van hun ouders, en uiteraard de jongens apart van de meisjes. Zo leven er ongeveer zeventig Nederlandse kinderen in dit gebied. Op 'gelikte' video's zien we ze gezellig spelen ...

Vooral de meisjes zijn al vaak genoemd, ellendig genoeg onder de term "slavinnen" ... Zij worden verkocht en doorverkocht, de jongste meisjes voor het meeste geld, komen in bordelen terecht (idem), moeten "trouwen" - lees: kunnen verkracht worden. Velen pleegden er zelfmoord.

Als de meisjes al naar school gaan - vele scholen zijn verwoest - dan toch om de Qur'an te leren en de huishoudelijke taken te leren. Dit botst met de noodzaak van vrouwelijke artsen, onderwijzers - en dichters.

Ook de jongens hebben het zwaar, tenzij zij dit door de hoge mate van indoctrinatie niet in de gaten hebben. We hebben het hier over de geïmmigreerde kinderen, maar ook over de kinderen die daar al woonden. Ook hier is het: de Qur'an uit het hoofd leren - zonder de betekenis ervan te kennen - maar vooral het opgeleid worden tot strijder; "welpen" worden ze genoemd; ze leven in kampen. Daar krijgen ze gratis eten, terwijl de ouders geld krijgen als ze hun kinderen daar laten trainen - en zelf niet gedood te worden. Er is vrijwel geen ander onderwijs beschikbaar. 

De haat tegenover ongelovigen wordt hen met paplepel en stok ingeplant. Ze moeten trouw zweren aan de IS. Ze worden kind-soldaten, die oefenen met poppen: sluipschutters, spionnen, betrokken bij lijfstraffen, executies en zelfs zelfmoordaanslagen, gemarteld en zelfs ter dood veroordeeld. Dit alles in zware tegenspraak met het internationaal geldende recht. 

Bronnen

Andermaal is hier Judit Neurink een belangrijke bron:

Voorts o.a.

Vervolg 

De IS doet ook aan 'buitenlandse zaken' ... in twee vormen: 

Hierover zullen Deel 5,   Deel 6 en Deel 7 gaan. 

Vorige delen: