Lees meer over dit onderwerp

Abram, Ido,  Opvoeding na Auschwitz, lezing zondag 29 november 1998 in het Etty Hillesum Centrum in Deventer, naar een bewerking in het Deventer Dagblad.
In 1966 leidde de filosoof en socioloog Theodor Adorno in zijn opstel 'Opvoeding na Auschwitz' deze uitdrukking, die nu een begrip is, in:
,,Dat Auschwitz niet nog eens zal voorkomen, is de allereerste eis die men aan opvoeding dient te stellen." [...]
De pedagogische principes van dit vijf-puntenprogramma zijn warmte, empathie en autonomie. [...]
De pedagogische principes van het drie-puntenprogramma voor kinderen van 3-10 jaar komen overeen met die van het vijf-puntenprogramma voor oudere kinderen en jongeren: warmte, empathie en autonomie.

Caspers, J.M., Ouders weten niet wat voor kinderen ze hebben grootgebracht; Onderwijskundige bezorgd over mentaliteit van tegenwoordige scholieren, in: Wegener Dagbladen, 22 januari 2000
Veel kinderen worden onvoldoende opgevoed omdat er tegenwoordig heel wat gezinnen zijn waarin beide ouders werken. Hun schaarse vrije tijd willen ze dan op een leuke en fijne manier met hun kinderen doorbrengen. Maar opvoeden is niet altijd leuk. Dat levert strijd en conflicten op.
Dat hebben die ouders liever niet, want ze zien hun kinderen al zo weinig. Als ze dan samen zijn, moet het bij voorkeur gezellig zijn. Dat levert uiteindelijk prinsjes en prinsesjes op die gewend zijn hun zin te krijgen. [...]
Kinderen die steeds maar binnen achter hun computer zitten of voor de televisie hangen, worden op een onnatuurlijke wijze grootgebracht. Kinderen worden veel te weinig naar buiten gestuurd om te spelen! Dat is kwalijk, want op straat leren ze sociaal gedrag. Daar worden ze gecorrigeerd door vriendjes.

Geelen, Jean-Pierre, Koning Kind; Hoe wij onze kinderen suf verwennen, HP/De Tijd, 9 juni 2000
Niets is te dol voor onze kinderen.
Ouders hebben meer geld en minder kroost dan vroeger, en dus is de aandacht maximaal.
Kinderen worden bedolven onder speelgoed en exclusieve kleding, en pretparken strijden om het hardst, het grootst, het snelst en het leukst.
De kindercultus in kaart gebracht [...]
Deels vloeit de verwennerij ook voort uit schuldgevoel: steeds meer moeders zijn gaan werken, waardoor ouders minder tijd aan hun kind te besteden hebben. Dat wordt gecompenseerd met cadeaus en andere vormen van bijzondere aandacht.
Kinderen die het aan niets meer ontbreekt, leren nooit eigen verantwoordelijkheid te dragen, zegt De Groot. "Als zij als kind al nooit voorzichtig of zuinig hoeven te zijn, omdat voor alles wat kapot is toch weer vanzelf iets nieuws verschijnt, geeft dat later alleen maar problemen. In de puberteit worden zij alleen maar opstandiger, als gevolg van te weinig verantwoordelijkheidsgevoel. Ik ben ervan overtuigd dat er een link ligt tussen de tegenwoordige rellen en het vandalisme van de jeugd enerzijds en het ontbreken van die verantwoordelijkheid tijdens hun jonge jaren anderzijds.

Gieles, Frans,  Warmte en intimiteit, kan dat wel?
Jeugd & Samenleving, aug-sept 1983, themanummer 'De groepsleider';  Herdrukt in De Groepsleider, Basisboek voor werkers in de residentiële hulpverlening, door Maurice van Lieshout en Maria Ruigewaard (Red.), Acco, Amersfoort/Leuven, 1987.
Klassiek geworden artikel, gebaseerd op een onderzoeksproject. De afstandelijke benadering van tehuisjongeren, het principe van 'gelijke monniken, gelijke kappen' en het centraal stellen van structuur en regels, blijkt niet te werken. Een persoonlijke benadering bleek beter. Daarbij dient men conflicten niet uit de weg te gaan, maar te benutten om werkelijk contact met de jongeren - en niet alleen met hun zonnige kant - te leggen.

Goede binding met ouders voorkomt crimineel gedrag, Wegener Dagbladen 24 mei 2000
Jongeren die een goede binding hebben met ouders, school of werk komen minder vaak en gedurende een korte periode van hun leven tot kleine criminaliteit. Wetenschapper Eric Luijpers concludeert dat in een onderzoek waarop hij vrijdag promoveert in Utrecht, aan de faculteit sociale wetenschappen.

Goodman, Ellen,  Our Kids Count More Than Zero, National Syndication, 1/4/00
Could we begin this millennium with a policy that offers kids something more than "zero tolerance"?
Zero tolerance began as a popular promise of punishment for any student who brought the streets into the schools. There would be no leniency for violence, drugs, weapons. One strike and you're out.
Gradually, the name became all too accurate. Zero tolerance for misbehavior evolved into zero tolerance for kids themselves. We've developed an attitude--and not just in schools where zero tolerance often translates into a quick and dirty way of kicking kids out. We're in a time of general crackdown-- a though love without the love. Zero is now a symbol of bankruptcy.

Kolk, Anne Marie van der, Stroef in de omgang; Twintig procent van de kinderen heeft problemen met sociale vaardigheid, Wegener Dagbladen 24.4.1999
Twintig procent van de kinderen die zijn aangemeld bij een RIAGG kampt met sociale vaardigheidsproblemen. Meestal betreft het kinderen met ADHD, aan autisme verwante contactstoornissen en sociaal angstige kinderen. Sociaal-psychiatrisch verpleegkundige Wil Spijker en orthopedagoge Rudy Reenders van de RIAGG Midden-Holland in Gouda ontwikkelde voor deze groep kinderen 8-12 jr) de methode "Spelend leren, leren spelen". Doel is het aanleren van sociale vaardigheden en de manier waarop kinderen deze kunnen gebruiken in verschillende situaties. De training wordt door verschillende RIAGGS in het land toegepast en is ook geschikt voor gebruik op school. Hugo (12) volgde de training vorig jaar en zijn moeder Maya vertelt wat daaraan voorafging.

Kreulen, Edwin & Lakmaker, Henriëtte, Rust voor het gezin; pedagogie, in: Trouw, 1 november 2000
Het is tijd voor een grondige herbezinning op de indeling van het mensenleven, zegt historisch pedagoge Lea Dasberg, aan wie vandaag een debat is gewijd. [...]
,,Het is nog steeds de taak van de ouder om de denkgrenzen van het kind te verruimen'', zegt Lea Dasberg. Ze is even over uit Israël voor het 'Grote Dasberg-debat' in Amsterdam. [...]
,,Computer en internet geven informatie'', zegt Dasberg. ,,Dat is niet hetzelfde als kennis. Ouders kunnen aanvullen wat er na die informatie komt. Zij hebben hun ervaring, hun mening, en ze kunnen er op wijzen dat er ook andere opvattingen bestaan. Dat is het begin van opvoeden tot een pluralistische maatschappij. En voor zover het kan, is het belangrijk om kinderen te volgen: als kinderen iets vreselijks hebben gezien, moet je er iets van uitleggen.''

Kuijpers, Jackeline, De kunst van het luisteren; NRC 27-5-00, over M.F. Delfos, 'Luister je wel naar mij?' Gespreksvoering met kinderen tussen de vier en twaalf jaar
In haar boek put Delfos uit recente internationale onderzoeken naar de belevingswereld van kinderen. "We zien nu dat kinderen veel beter communiceren dan we altijd dachten, maar nu denkt iedereen dat zijn kind hoogbegaafd is. Onzin, het zijn hele gewone kinderen, die hele diepzinnige dingen kunnen zeggen. Kinderen kunnen volgens Delfos veel vertellen over hun belevingswereld, mits volwassenen de hindernissen overwinnen en kinderen de ruimte en eventueel een helpende hand bieden. Je moet als volwassene op gelijke hoogte gaan zitten, letterlijk en figuurlijk, dan creëer je gelijkwaardigheid en dat is de basis voor een goed gesprek."

Kuijpers, Jacqeline, Gevoelens moet je aanleren, NRC 1 juli 2000
"Ach, man zeik niet zo." Leerkracht Evelien Keyzer van basisschool De Achtbaan in Almere kleurt bloedrood en slaat haar hand voor mond. ’’Ik schrik er zelf van dat ik dit zeg.’’ Toch doet Keyzer precies wat er van haar verwacht wordt: ze speelt de pestvogel in de klas die een brutaal antwoord geeft als de leraar haar beschuldigt van het schieten van een propje. De leraar wordt gespeeld door psycholoog Gerard Weide die deze avond ‘kanjertraining’ geeft . Negen leerkrachten van verschillende basisscholen in Almere en omstreken leren in ruim twintig avonden hoe zij van hun klas vol pestvogels,aapjes en konijnen een klas vol tijgers, oftewel kanjers, kunnen maken.

Kuijpers, Jacqueline,  Luisteren naar 'crimineeltjes', Schoolpsycholoog Petri biedt oplossing voor probleemkinderen; in: NRC 28 augustus 1999
De vragen, die in het boek zijn opgenomen, gaan over gevoelens, verwachtingen, vaardigheden en wederzijds begrip. Uniek is dat Petri ook aan de leerling vraagt wat hij van de docent vindt. 'Ik houd van de leerkracht', is de eerste stelling waarop de leerling moet reageren. En daarna: 'De leerkracht mag mij graag'. 
Ook de docent moet aangeven of hij van de leerling houdt en de ouders geven hun oordeel of hun kind de docent graag mag.

Mellema, Dirk, ‘Kiem geweld ligt in vroege jeugd’; Psychiater (88) wil duidelijk maken hoe zinloze gewelddadigheid voorkomen kan worden; in Wegener Dagbladen 28 september 2000
De basis voor het plegen van geweld wordt gelegd tijdens de eerste vier levensjaren. Tot die conclusie is psychiater Lietje van Blaaderen (88) gekomen. Ze wil opvoeders duidelijk maken wat zij kunnen doen aan het voorkomen van gewelddadigheid.

Middelkamp, Anouk, Kinderen ontsporen op sociale snelweg, Deventer Dagblad, 13 april 1999
Steeds meer kinderen vallen in het sociale verkeer buiten de boot. Ze zijn impulsief, agressief of juist extreem verlegen. Een sociale-vaardigheidstraining zou voor hen een uitkomst zijn. ,,Kinderen moeten weer leren samen te spelen", stelt het Nederlandse Instituut voor Psychologen.

Nieuwe aanpak jeugdmisdaad, Wegener Dagbladen, 23 september 1999
Minister Korthals van Justitie wil met een Amerikaanse aanpak de jeugdcriminaliteit in de grote steden te lijf gaan. 'Communities that Care’ is een programma dat in de Verenigde Staten veel succes heeft gehad bij de preventie van j jeugdcriminaliteit en drugsgebruik onder jongeren.

Opvoeden vaak te zware taak, Wegener Dagbladen, 5 juli 1999
Duitse moeders vinden de opvoeding van hun kinderen dikwijls te zwaar. Ze hebben steeds vaker het gevoel dat ze hun kroost niet meer aankunnen. Van de vrouwen klaagt 40% over gebrek aan respect, blijkt uit een gisteren gepubliceerde studie van het Instituut voor Jeugdonderzoek. [...]
Ruim viervijfde van de ondervraagden wil weer meer traditionele waarden, zoals autorariteit, laten gelden in de opvoeding.

Rees, Florien van,  Het verwende kind, Wegener Dagbladen, 16 september 2000
Het kan niet op voor het hedendaagse kind. Ouders laten hun kinderen delen in hun wilde. Ze grijpen elke gelegenheid aan hun zo verschrikkelijk gewenste kroost te overladen met de beste en de mooiste spullen. Maar maakt verwennen kinderen gelukkig?

Ritsema, Beatrijs, Normen, geen vrijheden. Overheid moet tieners niet langer benaderen als volwassenen, De illusie van rijpheid; in: NRC 15 juli 2000
Ze hebben seks, maar autorijden mag niet. Ze mogen roken, maar stemmen ho maar. De overheid weet zich geen raad met tieners. En tieners raken in de war van zoveel tegenstrijdigheid. Pleidooi voor meer helderheid, van overheid en ouders. 'Neem alsjeblieft je mobiele telefoon mee!'

Rouw, Rien,  Een persoonlijke stem die je aanspreekt op gedrag, Zinloos geweld; in Trouw 20 mei 1999
De morele stem de stem die je aanspreekt op gedrag en verantwoordelijkheid klinkt het krachtigst in persoonlijke relaties. Het publieke domein zou dan ook zo moeten worden ingericht dat er persoonlijke relaties ontstaan tussen mensen onderling en tussen burgers en de medewerkers van publieke instanties. Concreet betekent dat in ieder geval dat de schaal van publieke instanties wordt verkleind, bij politie en justitie en binnen de sociale zekerheid. Grenzen zijn namelijk pas echt grenzen als ze een gezicht hebben. Als je je gekrenkt voelt, is dat het gezicht van degene die tegenover je staat. Maar reeds lang daarvoor zijn het de gezichten van degenen die je erop wijzen dat er grenzen zijn

Scholieren vinden zich stoer én depressief, Wegener Dagbladen, 28 juni 2001
Rotterdamse basisschoolleerlingen gedragen zich stoer, maar vertonen ook vaker dan gemiddeld tekenen van depressiviteit. Dat constateert de Rotterdamse Gemeentelijke Gezondheidsdienst (GGD) in een onderzoek naar de psychosociale gezondheid van kinderen in de Maasstad.
De gegevens zijn vooral afkomstig van kinderen zelf.

Vreugd, Anne de, Kinderen hebben is niet vrijblijvend, Wegener Dagbladen, 31 augustus 2000
De ouders eisen eigenlijk dat de maatschappij zich aanpast  aan hun kinderen. Dat is een omgekeerde wereld. Kinderen moeten zich aanpassen aan  de maatschappij waarin zij leven. Opvoeden is toch niets anders dan kinderen aan de hand nemen en hen inleiden in de samenleving waarin zij wonen. Hun vertrouwd maken met regels, gevaren, rituelen die daar heersen. 
Ouders moeten hun kinderen er dus ook op wijzen dat koffie en thee heet geserveerd worden en deze verantwoordelijkheid niet afschuiven op een derde, in dit geval een restaurant

Zijlstra, Anita, Opvoeden voor een riks; Cultureel theologe leert Amsterdamse kinderen normen en waarden, door Anita  Zijlstra in: De Telegraaf, 22 juli 2000
Kinderen zijn nu eenmaal gek op geld en daarvan maakt de sociaal cultureel theologe dankbaar gebruik om tieners normen en waarden bij te brengen. "Ze zijn van nature ontzettend nieuwsgierig en leergierig maar daar moet je als opvoeder goed op in weten te spelen. Want als ze niet de juiste handvatten krijgen aangereikt, kunnen ze ontsporen. Helaas krijgen veel kinderen thuis geen goede begeleiding."
Dus brengt de Surinaamse op zaterdagmiddag in het buurthuis De Bonte Kraai 12- tot l7-jarigen zelf normen  en waarden bij.