Tijd om te lezen over
Tijd voor jongens?

Tijd [nemen] voor Jongens, Wegener Dagbladen, mei 1999, auteur onbekend.
Over het boek van Steve Biddulph, Jongens, hoe voedt je ze op.  

"Willen we dat jongens zich evenwichtig ontwikkelen, dan moeten ouders en samenleving in hen investeren. En dan niet zozeer in geld, maar vooral in tijd."

Chorus, Jutta NRC 16 juli 1999, rubriek Boeken, De opkomst van de wraakjongens.  

Sinds de jaren zestig zijn meisjes en vrouwen aan een maatschappelijke opmars begonnen die het leven voor jongens een stuk ingewikkelder maakt. Ze moeten niet alleen hun spierballen laten rollen, maar ook over hun gevoelens praten. Maar met wie? Amerikaanse therapeuten proberen de lont te trekken uit het emotionele kruitvat van de verdrukte jongen.
Bespreking van:.

Jongens, hoe voed je ze op? Waarom ze zo anders zijn en hoe ze opgroeien tot gelukkige en evenwichtige mannen.
Bespreking door Bas Levering in O-25, juli 1999.

"Maak tijd. Dit is waar het allemaal om draait. [...] Als je iedere week vijfenvijftig tot zestig uur werkt, reistijden inbegrepen, red je het niet als vader. Je zoon krijgt problemen in het leven, en dat is aan jou te wijten.' [...] Tussen 6 en 14 krijgt de jongen vanzelf de innerlijke behoefte om man te zijn en is de aanwezigheid van de vader onontbeerlijk. Die aanwezigheid is zo belangrijk dat in het geval de vader ontbreekt er met zorg een vervangend rolmodel moet worden gezocht. Tussen 14 en de volwassenheid doen de ouders een stapje terug, maar moeten wel zorgen dat er een paar goede mentoren in het leven van de zoon zijn."

Diekstra, René, We verwaarlozen onze jongens; Wegener Dagbladen, 20 mei 2003

[...] onze groot-stedelijke samenleving is voor jongens in de leeftijdsperiode van globaal 12 tot 18 jaar ongunstig. Ze smeekt als het ware om overlastproblemen met deze groep. [...] 
De moraal: het wordt hoog tijd dat we onze opvoeding en onderwijs, hulpverlening en onze steden beter geschikt maken voor onze jongens. Tot die tijd hebben we een belangrijk deel van hun overlast aan onsze1fte wijten. [...]

Zweers, Arnold, Jongens hebben mannen nodig; in De Stentor 22 november 2003

Niet alleen thuis, ook op school komen veel jongens geen mannen meer tegen. 
'Een ongewenste ontwikkeling.'
'Op school komen jongens veel vrouwen tegen. Het ontbreken van een man in huis pakt bij jongens van acht tot twaalf veel harder uit dan bij meisjes. Sommige jongens worden van hun vader afgegrendeld, wat tot een innerlijke tweestrijd leidt. Ze kunnen zich ook niet identificeren met al die jufs voor de klas.' [...]
Het is het jongensgedrag van 'trial and error' (met vallen en opstaan) waar veel vrouwen, thuis en voor de klas, niet goed tegen kunnen. Terwijl mannen daar begrip voor kunnen opbrengen en jongens daar een beetje de ruimte voor geven omdat ze het zelf herkennen. [...]
'Jongens nemen vaak eenzijdig scorende volwassen mannen als voorbeeld bij gebrek aan contact met mannen met een andere, meer sociale instelling.'

Breedveld, Willem, De jeugd dreigt het spoor bijster te raken vanwege al die verloren vaders en al te vrijblijvende feministen; Trouw, column, 25 januari 2006

Pa is een passant geworden, iemand die wordt geduld zolang hij zich gedraagt als een tweede moeder. Ook mooi natuurlijk. Maar van vrouwen kun je niet leren hoe je man moet worden.
Het probleem wordt nog verscherpt doordat kinderen op school en bij de kinderopvang ook voornamelijk met vrouwen te maken krijgen. 
Wat de gevolgen van deze overdosering zijn heeft de Amsterdamse hoogleraar kinderopvang, Louis Tavecchio, een en andermaal uiteengezet. Het betekent dat kinderen te weinig nabij contact hebben met mannen. In gevallen waarin vrouwen ook nog een negatief beeld hebben van mannen kan dit bij jongens leiden tot verlegenheid en verwarring of - vaak later - tot wrok en eventueel heftige reacties.

Westbroek, Ineke, Jongens zijn geen meisjes; 0-25, juli 2004

Langzaam maar zeker dringt binnen instellingen die met kinderen werken het besef door dat jongens geen meisjes zijn. Jongens willen stoeien en slopen, en daar is niks mis mee.

Interview met
Neuvel, Koos, over Waarom jongens geen meisjes zijn; wat je weten moet als je jongens opvoedt.. LJ Veen, in: 
'Leren is voor watjes'; Fleur Jurgens, HP | DE TIJD 3 februari 2006 

De kloof tussen jongens en meisjes is groter dan ooit. Het gelijkheidsideaal in het onderwijs heeft gezorgd voor een cohort van ontspoorde jongens, vindt socioloog Koos Neuvel.

Phillips, Angela, Het zelfrespect van jongens hangt af van een zeer betrokken man; Vertaling van: Boy's self-esteem depends on 'Highly Involved Men', The Guardian, 17 maart 1999 

Vergeet de gevoelige man en zijn tegenpool, de met bier gevulde bink. Er is een nieuwe en positievere model-man ontstaan: de zeer betrokken man ('Highly Involved Man - HIM'). Hij is de sleutelfiguur bij het opbouwen van zelfrespect en slagen in het leven van jongens, aldus een rapport dat dinsdag jl. gepubliceerd is. 
De kwaliteit van zijn relatie met de man in zijn leven maakt het verschil uit tussen de jongen met zelfvertrouwen en zijn leeftijdsgenoten. De man hoeft niet bij hem te wonen en hoeft zelfs niet zijn vader te zijn, maar hij moet belangstelling voor de jongen hebben. Negen van de tien Britse jongens met een zeer betrokken man in hun leven bevonden zich in de hoogste 25 procent van de in het leven geslaagde jongens in het onderzoek, terwijl de minst geslaagden veelal nogal afstandelijke vaders hebben die hun leren dat 'jongens niet huilen'. 

(Over) Duindam, Vincent: Zorgvaders, Wegener Dagbladen, Donderdag 6/5 99

Hoe herken je een goede zorgvader? Uit dat zelfde onderzoek is gebleken dat de meeste zorgvaders een betere relatie hadden met hun moeder dan met hun vader.

Zorgvaders, door Sheila Kamerman en Herman Staal, NRC, 31 oktober 2000

In deeltijd werken is het ideaal voor steeds meer mannen, zo bleek begin deze maand uit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Vroeger voelden ze zich voor gek lopen, nu worden ze zelfs sexy gevonden. Toch blijken in de praktijk de obstakels - huilbaby's, opmerkingen van collega's - groot. Maar wie dat overleeft wil niet anders. Vier vaders over hun deeltijd-geluk.

'Een kwaliteitsuurtje werkt niet'; De staat van het kind, door Edwin Kreulen in Trouw, 2000-12-28

"Ouders doen behoorlijk hun best, zie je ook in dit onderzoek. Sommige ouders zouden hun prioriteiten toch wat anders moeten stellen. Het is treurig dat sommige vaders weinig tijd hebben voor de kinderen. Het heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat iedereen in deze samenleving van werken en presteren wordt opgejaagd, ook moeders trouwens. Maar je hoort ook wel bij de kinderopvang dat kinderen het sluitstuk worden, dat is zorgwekkend. Tegelijk regelen veel ouders het wel goed. Ik zie niet zoveel in een 'kwaliteitsuurtje', je moet echt structureel tijd vrijmaken voor je kind.''

‘Buurtvaderidee’ valt slecht in Vaartbroek; , door Max Steenberhe, in Wegener Dagbladen 19 januari 2001

Aanvankelijk komt er alleen maar stoere praat uit de knapen. Ze zijn voor niemand bang. Niet voor de politie, niet voor school, niet voor grote jongens. Puh. Zij doen wat ze zelf willen. Schijt.
Maar na wat doorpraten, of bij een volgende keer, of als ze alleen zijn, dan zeggen ze heet een voor een. Dat het ongein is. Dat ze liever binnen zouden zitten, spelen, kletsen. En: dat ze wel naar hun vaders zouden luisteren. Of naar andere vaders. ,,Daar kun je van op aan. Die maken geen loze beloften, die spreken onze taal. Niet zozeer Marokkaans, maar ze weten wie we zijn, wat we zijn. Nemen ons serieus. Zoals wij hen serieus nemen."Zegt de een. De ander: ,,En als je niet naar hem luistert, dat zorgt hij echt wel dat je dat toch doet,"

Haat zit bij veel Utrecht-fans diep, door Nils de Kruijff, in Wegener Dagbladen 5 december 2000

Van de 3500 leden van de supportersvereniging gedraagt het merendeel zich goed, maar er zijn helaas ook nog altijd raddraaiers. Via het persoonlijk aanspreken op hun gedrag bereik ik veel meer dan in het openbaar schande te roepen."

Hoogleraar: zinloos geweld door gebrek aan zelfbeheersing; Jongeren wordt te weinig in de weg gelegd, Deventer Dagblad 20 mei 1999

Het gebrek aan zelfbeheersing is een van de belangrijkste oorzaken van de toename van geweld op straat. Jongeren moeten beter leren omgaan met conflicten, omdat anders het gevaar bestaat dan snel en onbeheerst reageren de standaardnorm onder jongeren wordt.Dat stelt de Amsterdamse hoogleraar sociologie Schuyt in het blad Delict en Delinkwent. [...]
Het gebrek aan zelfbeheersing heeft volgens de hoogleraar mogelijk te maken met de moderne opvoedingspatronen en de geldende cultuur van onmiddellijk scoren en stoer. [...]
De hoogleraar vindt daar om dat jongeren zowel thuis als op school moeten worden geleerd zichzelf tijdens conflicten te beheersen. Ook een betere sociale controle is volgens hen noodzakelijk.

Jongen doet het slecht op school, Meisje presteert veel beter, door Reinder Boeve, Wegener Dagbladen 25 juni 2001

Na een jarenlange spurt hebben meisjes hun achterstand in het onderwijs ingehaald. Jongens doen het daartegen slechter.
De cijfers spreken voor zich [...]

Kreulen, Edwin, Jongens kunnen niet stilzitten, Trouw, 2001-06-26

Het is al langer bekend dat meisjes op school en universiteit het gemiddeld beter doen dan jongens. Zijn mannen dan toch dommer? Psychologe Martine Delfos heeft een heel andere verklaring. Om het goed te doen in de klas, moeten leerlingen vooral langdurig stilzitten en zich concentreren op de schooltaak.
En daarin zijn jongens evident slechter dan meisjes 
En daarin zijn jongens evident slechter dan meisjes, zegt Delfos in het tijdschrift Pedagogiek in Praktijk Magazine. Ze raadt leerkrachten aan om jongens regelmatig te laten bewegen tussen de lessen door. Niet alleen een keer per week bij de gymnastiek dus. En ouders krijgen de tip om jongens na school niet gelijk aan het huiswerk te zetten, maar nog even te laten 'uitrazen'.

Boeve, Reinder, Amper aandacht voor achterstand jongens, Wegener Dagbladen, 25 juni 2001

[...] Voor het merendeel voeden vrouwen op een staan ze (vooral in het basisonderwijs) voor de klas. ,,Mannen zijn vaak afwezig, gelden niet als autoriteit Daar is in onze cultuur iets grondig misgegaan." De pedagoog zegt niet te pleiten voor een sekse specifieke opvoeding. Wel mogen scholen wat hem betreft kleiner, zodat wat hem betreft kleiner, zodat jongens in het onderwijs meer persoonlijk in contact kan komen meer leerkrachten. [...]

Bijna alleen nog 'juffen' op basisscholen, Rotterdams Dagblad, 8 februari 2001

Volgens Abrahamse zullen leerlingen soms ook het jongensachtige missen. ,,Jongens vinden het soms prettig om eens goed te stoeien met de meester; dat doen ze niet met een juf. Onderwijzeressen leggen ook veel minder nadruk op competitie en prestatie, terwijl jongens daar meer behoefte aan hebben.

De leidster is helaas maar zelden een man; Martine Borgdorff, Trouw 16 maart 2005 

Van de werknemers in de kinderopvang is een half procent man. De lage status van het werk en de matige betaling trekt weinig mannen, met alle gevolgen van dien voor opgroeiende jongetjes.

Speciale band blijft, door Wouter, Rubriek 'Achterwerk', VPRO gids van 22 juli 2000

Dag meisje van 10 ('Mijn meester', #27). Ik denk dat ik goed begrijp wat je bedoelt. Lang geleden was ik meester en ik had een leerling met wie ik een heel speciale band had. Hij was voor mij de leukste leerling van de hele wereld!
Toen ik overspannen werd en thuisbleef, heb ik hem heel erg gemist en ik heb hem nooit durven bellen of schrijven. Ik dacht: de mensen zullen wel denken, wat moet zo'n man met zo'n jongetje?

Teeseling, Ingeborg van, Jongensleed; Modern onderwijs nekt jongens, omdat meisjes de norm zijn; VN 5 juli 2003 

Ze zijn geen meisjes, dus moeten ze ook niet zo behandeld worden. Toch gebeurt dat wel. Vooral op school hebben jongens er last van dat vrouwelijke eigenschappen beloond worden. Stil zitten, je aan de regels houden, netjes schrijven en vlot spreken. Maar jongens moeten mannendingen doen. En mannen als voorbeeld hebben.
[…] Het gaat slecht met jongens, eigenlijk in de hele westerse wereld. En dan met name in het onderwijs. […]
En het grootste probleem was […] dat er nooit eens iemand naar hen luisterde. […]

‘Daarnaast is het van het allergrootste belang dat ze een goed mannelijk voorbeeld hebben. Zeker als ze thuis een afwezige of een probleemvader hebben. Omdat te bereiken, moeten we meer mannelijke docenten opleiden, maar dat kan alleen maar als we als maatschappij wat minder hysterisch worden ten aanzien van seksueel misbruik.

Nu durven ouders hun kind nauwelijks meer bij een man in de buurt te laten komen en mannen schrikken terug voor elke vorm van (lichamelijk) contact. Wat jongens op die manier geleerd krijgen, is dat mannelijkheid eng en gevaarlijk is. Dus: dat zíj eng en gevaarlijk zijn. En dat leidt niet echt tot een positief zelfbeeld.’ (Steve Biddulph) 

Zeker niet als het zo doorslaat als in de verenigde Staten. Daar werd een paar jaar geleden een zesjarig jongetje, Jonathan Prevette, opgepakt en van school gestuurd omdat hij een even oud klasgenootje een kus had gegeven.
En niet lang daarna werd een negenjarige jongen uit Arlington zelfs geboeid afgevoerd nadat hij, na een bezoek aan het plaatselijke museum, een blote vrouw had getekend. Toen hij daarna nog in een lunchrij tegen een meisje aanbotste, werd de politie gebeld en de jongen aangeklaagd voor aanranding.

Later toegevoegd:

Wild spelen dankzij jongens; Petra Sjouwerman in Kopenhagen, Trouw 9 december 2006 
Een Deense gemeente stelt veertienjarige jongens aan in kinderdagverblijven om zo mannelijke rolmodellen voor de kinderen binnen te halen. Ook ’wild spelen’ behoort tot hun taakomschrijving. 

Dat talige is niks voor jongens; Jongens leren door te stoeien; Martine Zuidweg, NRC Handelsblad, 6 januari 2007 
Jongens worden op school niet echt gekend, vindt Freerk Ykema. 
Gymnastiek is de afgelopen jaren steeds meer weggesnoeid uit het voortgezet onderwijs. Terwijl jongens maar één werkwoord kennen en dat is: doen. Jongens leren door dingen te doen, door te stoeien, door te bewegen. Dat is in ons middelbaar onderwijs nauwelijks mogelijk.

Praten en nog eens praten; Brigit Kooijman, NRC Handelsblad 20 jan 2007 
Klinisch psychologe en wetenschappelijk onderzoeker Martine Delfos [...] 
Dat jongens het in alle vormen van onderwijs slechter doen dan meisjes [...] is niets nieuws volgens haar, maar het wordt langzamerhand wel een groot probleem. 

Zie ook twee artikelen n.a.v. Opinie nr 1:

Scholen reageren verkrampt op ontuchtaffaires, Geen nachtzoen meer; door Petra de Koning, in: NRC 24 Oktober 1998. 

Gedragscodes, protocols, regels over wel of niet een kind op schoot. Onderwijzers proberen zich te beschermen tegen verdachtmakingen. Ze zijn bang door alle affaires. 

Aanrakingsangst treft ook leerlingen en patiënten, door M. Lammers, in: De Volkskrant, 29 oktober 1998.

Door de groeiende aandacht voor seksueel misbruik, lijden steeds meer leraren en hulpverleners aan ‘aanrakingsangst’. Marijke Lammers waarschuwt voor de neiging steeds strengere regels in te voeren. Het probleem wordt daardoor eerder verhuld dan opgelost.

Read more:

State's zero-tolerance policies victimize 'good' kids; Parents say officials go too far, violate childrens' constitutional rights; 8 June 2000, Author & source unknown

Families in New Jersey are becoming increasingly frustrated with "zero-tolerance" policies in the nation's public schools.
Case in point: Parents in Sayreville, N.J., are venting their anger by suing school officials over the suspension of their son for playing "cops and robbers" on the playground during recess. Known only as A.G., the 5-year-old kindergartner made news after he and three of his friends were suspended March 15 for three days. The boys were "guilty" of using their fingers as guns and shouting words like 'bang' while running around in the school yard.

It's time for us to rethink boyhood, by Crispin Sartwell, souce unknown

Masculinity still means aggressiveness, but now that aggressiveness is frowned on and pathologized, to the undoubted delight of the makers of Ritalin.
Masculinity in boys seems to be something to be treated rather than something to be celebrated. [...]
If we don't rethink boy- and manhood, we risk creating a seriously asymmetrical generation of young people in which the females have changed but the males haven't, in which femininity is cool and masculinity is medicated. We're creating a generation of boys who are going to be puzzled and conflicted about how to be men. In fact, most men are already puzzled about how to be men.

Helping boys become men; Author says an older male must coach, mentor and lend a hand, by Beth Baker, in: AARP Newsletter, March 2000

Boys need more personnel in their lives. There's kind of an emergency when boys don't get enough mentoring and enough direction." This is especially important for boys, Gurian argues, because they tend to be more impulsive than girls and less able to form close personal relationships. [...]
"If we had to look at the top three problems right now in our culture, the lack of fathers and other older males in the lives of young males would have to be at the top," he says. Fix that, he believes, and a host of problems would diminish.

These friends bridge the gap between young and old, by Ovetta Sampson, The Colorado Springs Gazette

Neighbors Bill Brockelman, 71, and Micahel Atwell, 12 are the best of friends. They go fishing together and Atwell accompanies Brockelman to the grocery store and to doctor's appointments.
Michael Atwell arid Bill Brockelman are best buds. The next-door neighbors do everything together. They fish. They fix up old rods and reels. They tell stories. They cruise the flea markets. And after Michael gets out of school, he usually makes a beeline to his Fountain home just to hang out with Brockelman. The two have been friends for four years.
They view their friendship as ordinary But many people might see it as unusual, because Michael is 12 and Bill is 71. "It's pretty different, for as old as Bill is and as young as Michael is," Michael's mom, Debbie Atwell, says of the friendship. "But I think it's pretty neat."
Academicians and analysts say such intergenerational friendships are not only "neat," they're needed for the good of society. By fostering more relationships like Michael and Bill's, kids can find mentors and get the one-on-one attention they often lack at home, experts say.